Het contrast in ons werk

De vakantie is inmiddels weer voorbij en ook het bezoek (m'n zusje en tante) dat ik had, is weer terug in Nederland. En we zijn inmiddels weer begonnen met ons programma.

Tijdens de vakantie kregen we helaas het verdrietige nieuws dat Jacques, 'één van onze jongens' van de straat, waar we veel contact mee hadden, helaas is overleden aan een overdosis aan drugs. Afgelopen oktober ging hij nog mee met ons op kamp. Ik herinner me nog goed hoe Jacques echt probeerde aandachtig te luisteren naar alles wat op het kamp gezegd werd. Ik zie hem nog zo zitten, vooraan op de voorste rij, proberend zijn afkickverschijnselen onder controle te houden, proberend niet in slaap te vallen. Ook herinner ik me nog goed wat één van onze vrijwilligers deelde. Met tranen rollend over haar wangen, zei ze: ''Ik wil niemand van jullie verliezen aan het geweld van de straat of aan de drugs. Pak alsjeblieft deze kans om je leven te veranderen.'' Die overdenking raakte veel mensen. Heeft het Jacques geraakt op dat moment? Ik weet het niet? Heeft hij stappen proberen te zetten? Misschien wel, misschien heb ik het niet gezien, maar daarover oordelen kan ik ook niet. En wat ik weet is dat het vaak heel moeilijk is die stap naar verandering te zetten. Deze jongeren zijn, ja ook vaak dader van allerlei dingen, maar ze zijn ook slachtoffer en misschien wel in eerste instantie slachtoffer. Ze hebben van alles in hun leven meegemaakt, niet dat ik daardoor hun keuzes goed praat, maar begrijpen kan ik het wel. We hebben Jacques helaas verloren, dat is helaas de harde realiteit van ons werk. Ons werk gaat gepaard met tegenslagen, maar dat weerhoudt ons er niet van vol te houden in wat we kunnen doen.

Jacques

En dan terugdenkend aan het kamp en aan dit verhaal van Jacques, komt ook Caio* bij mij in gedachten naar boven. Afgelopen vakantie heb ik hem een paar keer gesproken, niet heel diep, want dat laat mijn Portugees nog niet toe, maar ik begreep wat hij nodig had toen hij aan onze deur kwam. Hij kwam voor zijn documenten, (die kunnen we bewaren voor de mensen die op straat leven, zodat ze die niet (nogmaals) verliezen). Caio ging na ons kamp naar een 'recovery home', hij besloot dat hij wilde veranderen. Een echt goed Nederlands woord voor zo'n 'huis' is er denk ik niet. Een afkickkliniek komt misschien dichtbij zou je denken, maar zo professioneel als in Nederland is dat hier zeker niet. Maar het houdt in dat je daar heengaat om van de drugs af te komen, structuur te krijgen en je voor te bereiden op het leven als je daar weer vandaan gaat. Voor sommige mensen werkt dit, zij maken het af en beginnen daarna een ander leven. Anderen houden het niet vol of vertrekken om verschillende redenen. Caio zat niet lang in het 'recovery home', meestal is dat geen goed teken. Maar voor Caio ging dat anders. Afgelopen week sprak ik hem weer en toen kwam hij om al zijn documenten op te halen. Hij heeft inmiddels een kamer die hij huurt en een fulltime baan. Vol trots liet hij aan mij het bewijs zien dat hij zijn huur betaald en liet hij geld zijn wat hij op zak had. Hij zag er ook echt goed en gelukkig uit. Zo anders dan hoe ik hem voorheen kende! Bidden jullie mee voor Caio? Caio is eerder van de straat geweest, vond toen op straat een half opgerookt jointje en belande zo weer op straat. Hij had nu alweer drugs zien liggen, om zo op te rapen en te gebruiken, maar zei hij: ''Ik wil nu echt geen drugs meer, nooit meer. Nooit meer drugs!''. Laten we bidden dat die uitspraak echt waar mag zijn in zijn leven! Dat hij vol zal houden en een nieuw, ander leven mag leiden.

*Niet zijn echte naam.

Muita chuva (veel regen)

Ik, als Nederlander, weet natuurlijk wel wat regen is. In Nederland valt er best veel regen en daar zijn we aan gewend. Het hele jaar door kunnen we buien verwachten.

Hier in Brazilië kennen ze een regenseizoen, van december tot maart valt hier de meeste regen. Maar dat is toch wel even anders dan regen in ons vlakke Nederland. Belo Horizonte ligt op een hoogte van ongeveer 850 meter en vlak is het hier zeker niet. En als het dan regent, flink regent, wat het afgelopen 2 weken gedaan heeft, dan veranderd de straat voor mijn huis ineens in een rivier met harde stroming naar beneden.

En dan mag ik van geluk spreken, in mijn straat beleven de auto's nog gewoon staan. Kwam het water maar twee keer naar binnen en dat omdat onze auto verkeerd geparkeerd stond waardoor het water naar binnen stroomde.

Er zijn heel wat mensen die er veel erger aan toe zijn hier in en rondom Belo Horizonte. Rond de 60 mensen zijn omgekomen door de regen. Huizen zijn verwoest en er is erg veel schade door de regen. Het regende ongekend veel de afgelopen twee weken. In januari is er nog nooit zoveel regen in Belo Horizonte gevallen als dit jaar. En ook afgelopen zaterdag begon februari met veel regen en ging het tussen 2 en 3 uur flink tekeer. In sommige delen van de stad viel er in een uur tijd de helft van de verwachte regen voor de hele maand februari. Bidden jullie mee voor de getroffen mensen en de schade? En voor de komende tijd dat er niet weer zoveel regen in één keer zal vallen?