Hier in Tiberias hebben we verschillende dingen gedaan. Gebedswandelingen, in gesprek gaan met mensen, flyers uitdelen, zingen op straat (worship), op Shabbath zijn we twee keer naar een verschillende Mesiaans belijdende gemeenten geweest. En we hebben op een ochtend 384 voedselpakketen gemaakt. We waren hier ook op de dag dat ze alle militaire oorlogsslachtoffers herdenken. Dat was een indrukwekkende bijeenskomst, vooral om dan alle foto's, namen en leeftijden van de voornamelijk jonge slachtoffers te zien. De dag daarna was een feestdag, bevrijdingsdag. Ook die avond zijn we uitgegaan om gesprekken aan te gaan met mensen, er was muziek op straat en niet te vergeten, vuurwerk!
Ik kan me maar moeilijk voorstellen hoe het is om in een land als Israel te leven. En zo anders deze dag te beleven. Het is niet de 4 en 5 mei zoals het bij ons is, dit was iets wat meer dan 70 jaar geleden gebeurde, voor mij staat dat zo ver weg. Maar hier, deze mensen, kunnen elke dag iemand verliezen die in het leger werkt en iedereen kent mensen die ze verloren hebben. En daarnaast te bedenken dat elke 18-jarige, voor 2 of 3 jaar het leger in moet.
Verder geniet ik van alle gesprekken hier met de mensen, dat we kunnen vertellen wie Jezus voor ons is, dat we mensen praktisch kunnen helpen en ik geniet van ons team!
