Een extra corona update

Corona

Ook hier hebben we inmiddels te maken met Corona. Er zijn gepaste maatregelen genomen en dat betekend dat ook wij noodgedwongen het meeste werk tijdelijk moeten laten vallen. Het werk in de jeugdgevangenissen ligt stil. We kunnen de mensen van de straat niet meer uitnodigen in ons huis. Documenten voor hen regelen lukt op dit moment ook niet. Wij mogen de deur niet uit, alleen als dit echt noodzakelijk is. Dus zoals voor velen van ons, zien ook mijn dagen er nu behoorlijk anders uit. Alles staat ineens op een laag pitje. Ik ervaar vrede en rust, wetend dat God alles onder controle heeft. De komende tijd is onzeker, maar Hij is erbij wat er ook gaat gebeuren. Hij heeft een plan. In Hem is er hoop. We hoeven niet bang of ongerust te zijn. Het leven ziet er nu anders uit, dingen zijn onzeker, maar God veranderd hier niet door. Hij is niet minder trouw. Hij is met ons in elke stap. Voel ik dan helemaal geen teleurstelling?

‘’Hij is niet minder trouw.
Hij is met ons in elke stap’’

Ja wel. Ik vind het jammer dat we een groot deel van ons werk niet kunnen doen. Jammer dat we geen andere mensen meer in levende lijve mogen ontmoeten. Dat we de deur niet meer uitmogen als dat niet noodzakelijk is. Dat mijn broer en schoonzus nu niet op bezoek kunnen komen. Ik voel teleurstelling. Ik laat die emoties ook toe, maar daarin vind ik ook God. Middenin de teleurstelling geeft Hij hoop en geloof. Hij is erbij en zo slecht hebben wij het ook niet. Ik denk veel aan de mensen die op straat leven. Hoe gaat het nu met hen? Ik bid deze dagen extra voor ze, bid u mee?

Bericht van afgelopen maandag

Vanochtend was ons Open Huis nog open voor de mensen van de straat. We spraken met hen over het Corona-virus, sommigen wisten niets of nauwelijks wat er gaande was. Als gevolg moeten wij helaas ook onze evenementen pauzeren en zal ons Open Huis de komende tijd niet meer open zijn. We bidden en vragen God voor bescherming voor ons en de mensen op straat en dat dit snel over zal gaan.

Eén van de dingen die me onder andere raakte was het volgende. Eén van de mensen vroeg: 'Wat moet ik doen om mezelf te beschermen?'. Toen kwam het antwoord met onder anderen je handen wassen. 'Handen wassen? Waar dan? Ik kan straks hier ook niet meer douchen.' Tja... wat zijn wij dan bevoorrecht... Laten we deze mensen niet vergeten en veel voor ze bidden. We moeten de kracht van het gebed niet onderschatten.

Afgelopen week mochten we nog vier mannen terugbrengen naar het Recovery home. Vier van hen zaten er al en waren even terug om documenten en andere dingen te regelen. Eén van hen zal daar een nieuwe start gaan maken. Bid je mee voor hem? Dat hij dit keer door zal zetten en niet op zal geven?

Ook konden we nog een start maken aan administratief werk wat nog gedaan moest worden. Nu kan ik daar de komende tijd zelf mee aan de slag, zodat alles weer mooi op orde komt.   

Herinner je je Marcus* nog?

''Herinner je je Marcus* nog?" Dit vroeg gisteravond één van mijn collega's aan me. Ik moest even denken, de naam kwam me meteen wel bekend voor, maar het lichtje ging niet meteen branden. We komen zoveel mensen en namen tegen. Maar toen hij begon te vertellen: ''We kwamen hem op straat tegen, hij was net op straat, net uit de gevangenis '' toen wist ik het meteen. Het was de man met de wanhoop in zijn ogen, de man die geen donaties kreeg omdat hij er niet uitzag als het type dat op straat leefde. Zo wanhopig omdat hij zijn leven wilde oppakken, maar niets had en een baan nodig had. Ik heb een blog over hem geschreven op 15 november 2019.

Mijn collega kwam hem laatst tegen. Hij heeft nu een baan als schilder, het gaat goed met hem en hij bedankte ons voor de hulp die we hem die avond en donderdagochtend gaven. Mooi dat we mochten horen dat het nu goed met hem gaat.

*Niet zijn echte naam.