Vreugde!

Wat een vreugde om deze man te zien! Jandir, misschien herken je hem nog van eerder berichten die ik over hem geschreven heb op mijn website of in mijn nieuwsbrief. 'Verslagen' zoals hij zelf omschreef kwamen wij hem tegen op straat. Verslagen in de dingen die gebeurd waren en hem deed vluchten naar de straat. Hij had 2 restaurants en een bezorgservice, om verschillende redenen ging hij falliet. De optie die hij zag was om alles te verkopen, zijn schulden af ​​te betalen, weg te lopen voor de problemen en naar de straat te gaan waar hij begon te drinken. We vonden hem daar, verslagen, maar met de hoop zijn leven te veranderen. Hij accepteerde onze uitnodiging om naar ons Open Huis te komen en dankte God voor de mogelijkheid om van de straat te gaan.

Janir in ons Open Huis toen die tijd.

We hebben hem, als Casa Resgate, begeleidt naar een afkickkliniek en daar heeft hij zijn process doorlopen en God beter leren kennen. Ging hij het proces aan van verandering, vergeving en herstel. Nu kwam hij op bezoek bij ons Open Huis, zijn gezicht laten zien, ons laten weten dat het echt heel goed met hem gaat. Hij is terug bij zijn vrouw en zoon, de relatie is hersteld. Hij gaat naar de kerk, werkt weer in een restaurant en droomt weer van een eigen restaurant. Hij beseft dat alles zijn tijd nodig heeft en wil er helemaal klaar voor zijn om niet een terugval te krijgen en naar de fles te grijpen. Zo mooi om te zien hoe hij over zijn vrouw, zijn zoon en zijn werk verteld, hier doen we het voor. Een man die we verslagen tegenkwamen op straat konden we helpen om weer herenigd te worden met zijn gezin en kon zijn leven weer oppakken. Een man die ons heel dankbaar is en God dankt voor de hulp die hij kreeg. Een man die weer een toekomst heeft samen met God.

Intens!

Sommige avonden zijn intenser dan anderen. Gisteravond was weer zo'n avond. Een avond waarop je zoveel ellende ziet, zoveel gebrokenheid, zoveel mensen die gebukt gaan onder leed. Wij mochten hoop brengen, woorden van leven spreken, een helpende hand bieden om uit de uitzichtloze situatie van het straatleven te stappen, maar dat is soms heel intens.. het raakt je. Een jonge meid, we kennen haar al, ze begint te huilen als we met haar beginnen te praten. Moe van het leven, "ik hou het hier niet meer vol", klinken als smekende woorden naar ons toe. Dit meisje kennen we al, ze wilde het leven van de straat al eerder achter haar laten. Ze zat al in de auto om naar een afkickkliniek te gaan, maar... ze had geen papieren, geen identiteitsbewijs en mocht daarom niet komen. Omdat ze niet uit Belo komt, maar uit een andere provincie en ze niet weet in welk gemeentehuis ze in aangegeven is het niet zo vanzelfsprekend om een identiteitsbewijs aan te vragen. Ze gaf de moed op en kwam weer in dezelfde situatie terecht, op straat. Nu, zo diep in de put, smekend om hulp, wil ze weer de hoop herpakken en heeft ze onze hulp nodig. We moeten de papieren van haar voor elkaar zien te krijgen, daar gaat tijd overheen, houdt ze dat vol? Kan ze nog één keer alle moed en geloof bij elkaar verzamelen en ervoor gaan? Gaat ze niet opgeven? We bidden, we bidden met haar, ze vraagt Jezus om hulp, ze fleurt wat op, maar de diepe pijn, de angst, het verdriet is zo zichtbaar op het jonge gezicht van dit meisje. We gaan er alles aan doen om haar documenten gereed te maken en haar te helpen in een afkickkliniek te komen. Een schreeuw van hulp. Een schreeuw die we niet zomaar kunnen laten klinken. Bidden jullie mee dat het zal lukken? Ze niet op zal geven en dat dit meisje een ander leven mag gaan krijgen?

Helaas was ze vanochtend niet bij ons Open Huis. Rebecca en ik zijn haar gaan zoeken, kijken of een extra zetje in de rug haar zou helpen om te komen. We vonden haar, maar ze wilde niet, ze wilde wel, maar vandaag niet, een strijd waarin ze vastzit, zoveel gebrokenheid, zoveel pijn, zoveel angst. Maandag dan komt ze, zei ze. We kunnen haar niet dwingen, haar leven zal niet veranderen als ze niet zelf 100% de beslissing neemt om te veranderen, we voelen wel de noodzaak om haar te blijven bemoedigen en te laten zien dat we er voor haar zijn, sommigen hebben een extra zetje nodig. We zullen haar blijven opzoeken en bidden dat de dag dichtbij komt waarop haar leven zal veranderen!