Update

 ‘’Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de hele trap te zien om de eerste stap te zetten.’’ 

Deze uitspraak van dr. Martin Luther King sprak mij (Gerdien) in 2011 erg aan. Ik was toen net afgestudeerd als leerkracht. Die zomer van 2011 ging ik samen met een aantal jongeren uit onze kerk op een korte zendingsreis naar Namibië, en die uitspraak bleef belangrijk voor mij ook juist in die tijd. Ik mocht leren, stappen in geloof te zetten, erop vertrouwend dat God het was die tot mij sprak en mij vertelde welke stappen ik mocht zetten. Zo begon mijn carrière als zendeling, op dat moment niet wetend wat er allemaal voor me in het verschiet lag. En terwijl ik dit schrijf kwam ik deze uitspraak weer tegen en het raakte me. We zullen in ons leven die hele trap waarschijnlijk nooit te zien krijgen. We blijven stappen zetten, vertrouwend dat God het is die ons leidt. 

Geú en ik hebben afgelopen maand, deelgenomen aan een conferentie met Darlen Cunningham, samen met haar man Loren (die inmiddels overleden is) hebben zij Jeugd met een Opdracht opgericht. Jeugd met een Opdracht is ontstaan door het zetten van die stappen in gehoorzaamheid, erop vertrouwend dat het God was die sprak. Jeugd met een Opdracht is uitgegroeid tot over de hele wereld, ongeveer 18.000 vrijwillige fulltime zendelingen over de hele wereld en allemaal leven ze van giften. In het begin toen Jeugd met een Opdracht werd opgericht was dit eigenlijk niet te bedenken, waarom vrijwilligers? En hoezo jongeren die zendingswerk gaan doen? Als je geen salaris geeft kan je de jongeren niet laten doen wat je wil dat ze gaan doen. Het zal niet gaan werken, je kan mensen niet sturen, niet leiden, niet laten doen wat ze moeten doen. Maar dat was juist wat Loren begreep van God, Jeugd met een Opdracht zou mensen niet gaan sturen, niet vertellen wat ze zouden moeten doen. God zou die plaatst moeten hebben, samen en individueel zouden we zijn stem verstaan en ontdekken wat God van ons vraagt. Jeugd met een Opdracht is ook interkerkelijk, we kijken niet naar kerkborden, we hebben het verlangen om met verschillende kerken samen te werken, met hetzelfde doel voor ogen: het evangelie bekend maken aan alle mensen. Tijdens de conferentie ging het ook veel daarover. Het vertalen van de Bijbel in de talen die nog geen Bijbel hebben en onbereikte volken bereiken. 

Geú en ik ervaarden dat God ook tot ons sprak, er zijn nog steeds volken die nog niet bereikt zijn. In Markus 13:10 en Mattheüs 24:14 lezen we dat het evangelie eerst aan iedereen gepredikt zal worden en dan kan Jezus terugkomen. Daar zijn we nog niet, nog niet iedereen is bereik. En wat doen wij daar aan? Nemen we onze zendingsopdracht serieus? Geú en ik werden weer geraakt, voor nu zijn we in Belo Horizonte in Brazilië, God heeft ons hier geroepen. Tot Hij iets anders tot ons zal spreken zullen we ons werk hier blijven doen. Geú zal zich blijven inzetten om jongeren te trainen om de zending in te gaan, wie weet zijn de studenten van nu, de toekomstige mensen die onbereikte volken gaan bereiken. Tot die tijd zal ik Geú blijven ondersteunen, zal mijn werk in de jeugdgevangenis en op straat door blijven gaan en wil ik de basis blijven ondersteunen met het werk in de financiën. Waar de trap zal eindigen weten we niet en dat hoeven we gelukkig ook niet te weten. Stap voor stap, in vertrouwen doen we wat Hij van ons vraagt.

We mochten terugkijken op een geslaagde diploma-uitreiking in de jeugdgevangenis, 6 jongens hebben hun diploma ‘basis Engels’ in ontvangst mogen nemen. 6 jongens die ook twee keer in de week gehoord hebben over een God die hun levens wil en kan veranderen. 4 jongens hebben de cursus helaas niet afgemaakt, één werd vervroegd vrijgelaten, één ging een andere cursus volgen en twee jongens zijn na hun verlof niet weer teruggekomen.

Geú is op het moment dat ik dit schrijf op outreach (de praktijkfase van de Discipelschap Training School). Hij is voor 2 weken mee met het team om de leiders, die allemaal voor de eerste keer leiden, deze twee weken te ondersteunen. Op dit moment is hij in de binnenlanden van de provincie Sergipe. 

Eind mei zullen we weer een kamp organiseren voor de mensen die op straat leven. De voorbereidingen zijn in gang en we kijken alweer uit naar wat God gaat doen in de levens vavn de msnen die mee zullen gaan. 

Bedankt voor jullei gebeden en medeleven. Het is heel bijzonder te weten dat we dit werk niet alleen doen, dat er mensen achter ons staan, onderdeel zijn. Zo bouwen we samen aan Zijn Koninkrijk.