Een paar weken geleden brachten we José* naar een Herstelhuis. We hadden sinds april van dit jaar al contact met hem. Op een dag kwam hij langs bij Casa Resgate. Hij kende ons werk, omdat hij in het verleden ook al door ons geholpen was.
In april vroeg José* opnieuw om hulp. Hij vertelde dat hij nog bij zijn moeder woonde, maar dat zij hem op straat zou zetten als hij zo doorging. En dat was precies wat hij niet wilde: terugkeren naar het leven op straat. We gingen op zoek naar een geschikte kliniek, maar terwijl we wachtten tot er een plek vrijkwam, lukte het José om weer werk te vinden. Toch bleef het moeilijk om van de drugs af te blijven. Begin september besefte hij dat een opname in een kliniek de beste stap was om erger te voorkomen.
Niet veel later kwam er een plek vrij bij Huis van Herstel Nieuw Leven (CRNV). Op de afgesproken dag stond zijn moeder erbij toen we José ophaalden, ze was zo dankbaar dat we haar zoon op deze manier konden helpen.
Twee weken later bezochten we José in de kliniek en spraken met hem. Ontroerd bedankte hij ons voor de hulp die hij had gekregen, zijn tranen kon hij nauwelijks bedwingen. Enkele dagen later ontvingen we een audiobericht van zijn moeder dat ons nog dieper raakte:
"Mijn hoofd is beter geworden, geloof je dat? Ik sliep niet goed, maar nu slaap ik rustig. Ik was onrustig, maar nu is alles beter, dankzij God. Ik ga weer naar de kerk. Ik ging altijd al, maar toen João thuis was, durfde ik niet weg, bang dat er iets zou gebeuren als ik er niet was. Maar nu ga ik weer. God zij dank. God is goed, ik ben jullie zo dankbaar!"
We blijven bidden dat José deze tijd gebruikt om zijn leven echt te veranderen. Dat hij kracht en handvatten mag vinden om niet terug te vallen, en bovenal dat hij God beter leert kennen en met Hem zijn weg zal bijven gaan.
*fictive naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten