In mijn vorige blog vertelde ik over het 1881
project waar we mee werken. We zijn inmiddels in de derde en dus
laatste provincie. In elke plek beginnen we met een gebedswandeling, om te
bidden en te zien wat voor impressies God ons geeft. Aan de hand daarvan
gaan we dan te werk. Wat dus verschillend kan zijn in elke plek, maar net wat
God op ons hart legt.
Om even een beeld te schetsen. Turkije is één van
de meest onbereikte landen vanuit Christelijk zendingsoogpunt. Veel mensen hier
in Turkije hebben nog nooit met een Christen gepraat en weten vaak niet eens
waar we in geloven. Dat komt ook omdat zij hun geloof als identiteit
zijn. Als je een Turk bent ben je moslim. In Turkije leven 75 miljoen
mensen waarvan 5.000 Christen. In 1960 begon dat met 2 Christenen!
Gisteren hadden we het op ons hart om naar een
park te gaan. Om een gitaar, frisbee, voetbal en spelletjes mee te nemen om zo
met de mensen daar te connecten. De dag ervoor hadden we al een groep jongens
ontmoet en die waren er nu weer. We hebben met ze gevoetbald, gevolleybald en
een soort trefbal gespeeld. De jongens spraken geen Engels dus echt een gesprek
met ze aangaan lukte niet, maar we werden steeds creatiever in communiceren en
de regels van bijvoorbeeld een spel uitleggen. Voor mezelf had ik niet het
gevoel om over mijn geloof te beginnen, maar om gewoon te laten zien dat we goede
mensen zijn en geïnteresseerd zijn in de mensen daar. Het beeld van een zendeling
zijn en het evangelie verkondigen is hier heel negatief. Mensen zien zulke
mensen als hersenspoelers en daarom is het belangrijk dat we laten zien dat we
uit liefde ons geloof delen. Deze middag had ik echt het gevoel dat we gewoon liefde moisten uitstralen, die jongeren weten wel dat we geen Moslim zijn. Maar het mooie was dat
aan het eind van de middag deze jongens zelf vragen begonnen te stellen. En ja
hoe doe je dat als je niet dezelfde taal hebt? Nou dan is een vertaalprogramma
op je telefoon erg handig! Ze begonnen vragen te stellen als wat wij precies geloofden,
hoe ons bidden er uit zag etc. We hebben veel kunnen delen en blijven bidden
dat ze de waarheid zullen leren kennen. Hierin zag ik wel echt Gods leiding, Hij
vertelde mij om niet geforceerd te gaan delen, maar om eerst aandacht te schenken,
om gewoon samen op te trekken. En nu kwamen de vragen uit hen zelf!
En vanochtend toen ik wou beginnen aan deze blog,
moest ik denken aan de tekst in 1 Korinthe 13:1 ''Al sprak ik alle talen van
alle mensen en die van de engelen - had ik de liefde niet, ik zou niet meer
zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal.’’ We konden hun taal niet
spreken, maar liefde konden we laten zien, we konden ze aandacht schenken. En
de liefde voor de mensen om ons heen is zoveel belangrijker. Als we woorden
spreken zonder liefde, wat communiceren we dan? Liefde, laten we liefde zien
naar de mensen om ons heen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten