Een avond op straat

Mijn oog valt op een forse, gespierde man die er vergeleken met de rest van de mensen hier goed en verzorgt uitziet. Op de één of andere manier trekt hij mijn aandacht. Ik begin voor hem te bidden niet goed wetend wat ik met dit gevoel aan moet. Zal ik met hem in gesprek gaan? Mijn Portugees laat dat nog niet toe, dus ik zal iemand moeten vinden die voor me wil vertalen. Ik geef hem in ieder geval een hand en groet hem, daar laat ik het eerst bij. Na een tijd van mensen groeten en wat gesprekken aangaan, komen we allemaal bij elkaar. Veel van deze mensen kijken ernaar uit om samen te zingen en dat doen we dan ook bijna elke avond als we de straat opgaan. Het heeft iets bijzonders, zo samen bijeen te zijn en te zingen over en voor God. Ik kijk om me heen, de man die mijn aandacht heeft vanaf het begin van de avond staat er ook bij, eerst een beetje achteraan, verscholen op de achtergrond, maar langzaam aan komt hij in de kring staan. Af en toe zingt hij, af en toe is hij stil, maar het lijkt erop dat hij in gedachten is. Af en toe verschiet zijn gezicht, het lijkt erop dat hij fysieke pijn heeft. Na het zingen wordt er een woord gedeeld. Een simpele uitleg van het evangelie, dat God ons een nieuwe kans wil geven, dat we bij Hem terug kunnen komen, dat wij die keuze kunnen maken. Ik zie dat de man geraakt is door dit woord, hij kijkt veel naar beneden en heeft moeite met zijn tranen weg te slikken. Degene die het woord deelt sluit af met gebed en nu stromen de tranen over zijn gezicht. 

Ik vraag Anderson om met me mee te gaan naar die man en hij begint zijn verhaal te vertellen. Hij is net sinds vrijdag uit de gevangenis, maar hij is rechtstreeks terug naar de drugs gegaan. Zijn maag doet er pijn van, hij kan bijna niet eten. Hij wil de drugs niet verteld hij, maar toch was dat het eerste wat hij weer heeft opgezocht. Hij heeft een vrouw en 2 kinderen, maar daar durfde hij niet naar terug omdat hij weer met de drugs begonnen is. Ik wil het niet, maar de drugs is zo sterk zegt hij. Ik wil van de drugs af, ik wil terug naar mijn vrouw, naar mijn kinderen. We bidden voor hem en vertellen hem dat hij morgen naar ons toe kan komen. We hebben dan open huis, hij kan een douche komen nemen, schone kleren krijgen en we zullen dan met hem bespreken of en wanneer hij naar een afkickkliniek kan. Hij geeft al aan dat hij wil en dat hij daarom morgen zal komen.

De volgende dag is hij er inderdaad, wat zou het mooi geweest zijn als hij meteen terecht kon, maar dat kon helaas niet. Volgende week kon hij terug komen dan zou er mee duidelijk zijn over wanneer hij terecht zou kunnen. Maar afgelopen week hebben we deze man niet weer gezien, waar hij nu is weten we niet. Nog steeds op straat? Terug bij zijn familie? Of komt hij toch nog weer bij ons terug zodat we hem kunnen helpen met alles te regelen voor een afkickkliniek. Het is afwachten, kijken of we hem weer tegenkomen en tot die tijd blijf ik bidden voor deze man.