10 december hoop ik weer terug te reizen naar Brazilië. Ik ben dan 4 maanden in Nederland geweest. Ik kan nu al terugkijken op een mooie en fijne tijd hier in Nederland. Het was fijn om na een jaar weer echt samen te zijn met familie en vrienden. Ook was het fijn om dat te kunnen combineren met werkzaamheden die ik vanuit Nederland kon doen.
Ik ga weer terug, Corona is niet voorbij (ook hier in NL niet), maar we hopen toch dat we ons programma volgend jaar weer op kunnen pakken. De mensen op straat weer kunnen opzoeken samen met onze vrijwilligers (die niet gestopt waren, maar met gepaste voorzorgsmaatregelen mensen zijn blijven bezoeken). En dat we ons huis weer kunnen openen voor de mensen die het hard nodig hebben. Dat we de jongeren in de gevangenissen weer op kunnen zoeken. Dat we de mensen die we ontmoeten weer over onze Vader mogen vertellen. Ik kijk er weer naar uit, ik heb het werk van daar gemist.
Tegelijkertijd bereid ik me voor om weer 'die andere wereld' in te stappen. 'Die andere wereld', die hier in Nederland soms zo ver weg lijkt te zijn, bijna ontastbaar als je ziet hoe goed we het hier hebben. Natuurlijk hier in Nederland is er ook lijden, is er verdriet en zijn er hele moeilijke omstandigheden, maar als ik dan 'die andere wereld' instap, lijkt 'mijn wereld' voor heel veel mensen daar ineens zo ver weg. Mensen die op straat leven, mensen die echt moeten rondkomen van het minimale, uitzichtloze situaties van jongeren die in de gevangenis beland zijn. Het is een echt een andere wereld, maar wat heeft ook juist 'die andere wereld' mij veel geleerd en veel gebracht de afgelopen jaren!
Ik ga weer terug in vertrouwen dat Hij met me is en dat ik me in mag zetten voor Zijn Koninkrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten