De eerste les in de jeugdgevangenis van het jaar!

We mogen weer!! Afgelopen donderdag ging Anderson en ik naar één van de jeugdgevangenissen hier in de stad. Op dit moment zitten daar 10 jongens, ze zijn tussen de 15 en 18 jaar oud en hebben iets crimineels gedaan waarvoor ze nu hun 'straf' uitzitten. In de jeugdgevangenis krijgen jongeren 's ochtends les en 's middags en 's avonds zijn er andere programma's waaraan jongeren deelnemen. Op de donderdagmiddag mogen wij een programma met deze jongeren doen. Afgelopen donderdag hebben we ons vooral geïntroduceerd, heeft Anderson zijn getuigenis gedeeld en mocht ik delen waarom ik dit werk doe. We mochten delen over Gods plan voor ons leven, hoe God een ieder uniek gemaakt heeft en dromen heeft gegeven die hij of zij graag zou willen doen. Zo was dit een eerste kennismaking met deze jongeren. Een groep die aandachtig luisterde, die reageerden op de vragen die we stelden, een groep die we de komende weken beter mogen gaan leren kennen en hopelijk mogen raken met God's liefde voor hen. Onze lessen zullen verschillende thema's hebben, we gaan het hebben over dromen, toekomstplannen, keuzes en beslissingen, maar ook bijvoorbeeld over Nederland en cultuurverschillen. De jongeren lieten vorige week al merken dat ze graag meer willen weten over Nederland en wie zien dat als een open deur om de horizon van deze jongeren te verbreden, ze weer laten zien dat er meer is dan de situatie waarin zij op dit moment leven. We willen ze weer laten dromen, we willen ze dichterbij God brengen. Bidden jullie mee voor ons werk onder deze jongeren?

We zijn weer begonnen!!

Afgelopen week stond in het teken van bidden, plannen, opruimen en organiseren voor het nieuwe semester! De pandemie is nog niet voorbij, dat zeker niet, maar we kunnen ondanks de beperkingen die van kracht zijn in de stad, toch weer activiteiten gaan oppakken. Met wat aanpassingen en extra creativiteit komen we een heel eind! We zijn erg dankbaar voor deze mogelijkheden en nemen de nodige voorzorgsmaatregelen voor ons als team van zendelingen, maar ook voor degenen die we helpen. De komende tijd hoop ik jullie op de hoogte te houden van onze activiteiten. 

Woensdagavond zijn we de straat op geweest om grotendeels vanuit de auto te zien hoe de situatie in de stad is en op de plekken waar wij voorheen veel te vinden waren. Bijna een jaar lang hebben we niet onze 'gewoonlijke' bediening gedaan van relatie opbouwen met de volwassen die op straat leven. We kunnen dit ook nog niet doen zoals we gewend waren, een grote groep mensen om ons heen en relatie met hen opbouwen. Onze tijd zal nu vooral in het teken staan van bidden en de individu opzoeken. 

Door de pandemie zijn er veel meer mensen op straat terecht gekomen. Alleen al in ons gedeelte van de stad zijn er nu 5.400 geregistreerde mensen dakloos, hiervan is 37% vorig jaar door de pandemie dakloos geworden, dat zijn dus bijna 200 mensen en dat is alleen in een gedeelte van de stad Belo Horizonte. Genoeg om voor te bidden en om Zijn leiding te zoeken hoe we mensen het beste kunnen helpen. 

Plannen samen met Rebecca en Jéssica voor het werk in de jongerengevangenissen. Komende twee weken zullen we gespreken hebben met de gevangenissen en de eerste week van maart zullen de activiteiten in de gevangenis weer beginnen! 

We zijn ook verder gegaan met ons huis anders indelen, zodat als we straks weer meerdere mensen tegelijk mogen ontvangen we meer ruimte hebben om afstand van elkaar te houden. Hierover meer in mijn volgende blog!

Geen problemen, maar mogelijkheden!

Zaterdag 30 januari, 22:51 uur, ik kan niet in slaap komen (eigenlijk niets voor mij), maar het lukt me nu niet, ik kan de rust niet vinden, mijn gedachten razen rond, terugdenkend aan de laatste paar dagen.

Terug naar donderdagavond, daar waar dit proces begon. Ik was aan het lezen in het nieuwe boek van Darlene Cunningham: ‘Values Matter’. In het boek beschrijft Darlene verschillende verhalen over wat God allemaal deed in het begin van YWAM, 60 jaar geleden, YWAM nu uitgegroeid tot zo’n grote beweging, over de hele wereld! Hoe begon het? Luisterend naar Gods stem! Spreekt God vandaag de dag? Jazeker, dat doet hij!

Ook ik denk terug aan verschillende momenten in mijn leven waar God zo duidelijk tot mij sprak. En hoe zit dat nu? Ja, op bepaalde gebieden lijkt het of ik God duidelijk hoor, voel ik Zijn leiding.

 Op andere gebieden lijkt er een waas aanwezig te zijn, snap ik niet waarom Corona dingen zo moeilijk maakt, zie ik problemen in plaats van mogelijkheden. Problemen!? Ik geloof niet dat God in problemen kijkt, Hij kijkt in mogelijkheden. De tranen stromen over mijn wangen, ik besef me dat ik teveel vóór Hem wil doen, in plaats van mét Hem! Ik kan eigenlijk niet eens iets voor Hem doen, wij zijn maar kleine nietige mensen in Zijn ogen. Hij kan het zelf ook veel beter en ook prima zonder mijn ‘hulp’, maar Hij kiest ervoor om met ons te werken.

En ik, ik heb het verlangen om met Hem te werken, maar ik laat me zo snel leiden door angst, door onzekerheid. Ik vraag God opnieuw om een stukje van Zijn hart voor de mensen die hier op straat leven met mij te delen. Ik vraag opnieuw voor moed, voor kracht.

En dan afgelopen zaterdag, ik loop naar de groentewinkel, de loopbrug af, onder aan de brug ligt iemand te slapen op de grond. Ik zie hem liggen, het doet nu iets anders met me, waar ik de laatste weken dacht: ‘Weer iemand, *zucht*, het zijn er zoveel, waar beginnen we? En wij mogen ons huis niet eens openen voor deze straatmensen, God wat moeten we?’ Problemen en teleurstelling, dat is wat ik zag en ik keek puur vanuit mijn eigen ogen. Nu begon ik voor hem te bidden, leven over hem uit te spreken. Een gebed uitspreken dat is wat ik kan! En zo geef ik óók God de mogelijkheid om mij te laten zien als ik iets samen mét Hem kan doen voor deze persoon.

Ik had dit moment nodig, weer focussen waar het om gaat. Ik wil niet de problemen zien, ik wil de mogelijkheden zien!

En dan terug naar zaterdagavond 22.51 uur, ik lag ik in bed, ik kon de slaap niet vatten, allemaal mogelijkheden in mijn hoofd, Gods hart voor deze mensen! Ik pakte pen en papier begon de ideeën op te schrijven. De uitvoering, nu die nog, ik wil me niet tegen laten houden door angst en onzekerheid. Een moment om me te herfocussen, om weer op één lijn te komen met Zijn plan!

Laat jij God zo tot je spreken? En bid je met mij mee voor Zijn werk hier in Belo Horizonte? Ik zette de laatste letter op papier en ben toen heel lekker gaan slapen.

Mocht jij meer betrokken willen raken met gebed voor deze mensen, stuur me dan een berichtje en ik hou je op de hoogte. Mocht je mij maandelijks financieel willen ondersteunen stuur me ook dan een berichtje.