maandag 1 februari 2021

Geen problemen, maar mogelijkheden!

Zaterdag 30 januari, 22:51 uur, ik kan niet in slaap komen (eigenlijk niets voor mij), maar het lukt me nu niet, ik kan de rust niet vinden, mijn gedachten razen rond, terugdenkend aan de laatste paar dagen.

Terug naar donderdagavond, daar waar dit proces begon. Ik was aan het lezen in het nieuwe boek van Darlene Cunningham: ‘Values Matter’. In het boek beschrijft Darlene verschillende verhalen over wat God allemaal deed in het begin van YWAM, 60 jaar geleden, YWAM nu uitgegroeid tot zo’n grote beweging, over de hele wereld! Hoe begon het? Luisterend naar Gods stem! Spreekt God vandaag de dag? Jazeker, dat doet hij!

Ook ik denk terug aan verschillende momenten in mijn leven waar God zo duidelijk tot mij sprak. En hoe zit dat nu? Ja, op bepaalde gebieden lijkt het of ik God duidelijk hoor, voel ik Zijn leiding.

 Op andere gebieden lijkt er een waas aanwezig te zijn, snap ik niet waarom Corona dingen zo moeilijk maakt, zie ik problemen in plaats van mogelijkheden. Problemen!? Ik geloof niet dat God in problemen kijkt, Hij kijkt in mogelijkheden. De tranen stromen over mijn wangen, ik besef me dat ik teveel vóór Hem wil doen, in plaats van mét Hem! Ik kan eigenlijk niet eens iets voor Hem doen, wij zijn maar kleine nietige mensen in Zijn ogen. Hij kan het zelf ook veel beter en ook prima zonder mijn ‘hulp’, maar Hij kiest ervoor om met ons te werken.

En ik, ik heb het verlangen om met Hem te werken, maar ik laat me zo snel leiden door angst, door onzekerheid. Ik vraag God opnieuw om een stukje van Zijn hart voor de mensen die hier op straat leven met mij te delen. Ik vraag opnieuw voor moed, voor kracht.

En dan afgelopen zaterdag, ik loop naar de groentewinkel, de loopbrug af, onder aan de brug ligt iemand te slapen op de grond. Ik zie hem liggen, het doet nu iets anders met me, waar ik de laatste weken dacht: ‘Weer iemand, *zucht*, het zijn er zoveel, waar beginnen we? En wij mogen ons huis niet eens openen voor deze straatmensen, God wat moeten we?’ Problemen en teleurstelling, dat is wat ik zag en ik keek puur vanuit mijn eigen ogen. Nu begon ik voor hem te bidden, leven over hem uit te spreken. Een gebed uitspreken dat is wat ik kan! En zo geef ik óók God de mogelijkheid om mij te laten zien als ik iets samen mét Hem kan doen voor deze persoon.

Ik had dit moment nodig, weer focussen waar het om gaat. Ik wil niet de problemen zien, ik wil de mogelijkheden zien!

En dan terug naar zaterdagavond 22.51 uur, ik lag ik in bed, ik kon de slaap niet vatten, allemaal mogelijkheden in mijn hoofd, Gods hart voor deze mensen! Ik pakte pen en papier begon de ideeën op te schrijven. De uitvoering, nu die nog, ik wil me niet tegen laten houden door angst en onzekerheid. Een moment om me te herfocussen, om weer op één lijn te komen met Zijn plan!

Laat jij God zo tot je spreken? En bid je met mij mee voor Zijn werk hier in Belo Horizonte? Ik zette de laatste letter op papier en ben toen heel lekker gaan slapen.


Mocht jij meer betrokken willen raken met gebed voor deze mensen, stuur me dan een berichtje en ik hou je op de hoogte. Mocht je mij maandelijks financieel willen ondersteunen stuur me ook dan een berichtje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten