Gisteravond spraken we met Erica, 29 jaar, al 10 jaar op straat, 10 jaar een strijd van de straat verlaten en weer terug de straat op. Ze heeft een zoon, de tranen springen in haar ogen als ze verteld dat haar zoon 14 jaar is. Ze heeft geen contact met hem, hij woont bij zijn vader. Zelf is Erica een tijdje geleden gediagnosticeerd met Diabetes type 1, 3 keer per dag moet ze insuline spuiten. Maar hoe doe je dat als je op straat leeft? De insuline kan ze krijgen, maar een koelkast om het in te bewaren? Die heb je niet als je op straat leeft. En dus spuit ze bijna niet. Haar zus 2 jaar geleden overleden, zonder dat ze wisten overleed zij aan Diabetes type 1. Erica weet wat ook haar op deze manier kan overkomen. Wil ze veranderen, wil ze hulp ontvangen? Ze omschrijft het zelf als volgt, uitbeeldend met haar benen, ik sta zo, met één been hier klaar om een stap te zetten, maar de andere been hier, vast, zonder de moed om te veranderen. Ik wil wel, maar ik heb geen moed. Bid mee voor moed voor Erica om los te laten waar ze aan vast zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten