Het is dinsdagavond bijna half 9 ’s avonds, ik zit achter het stuur en vraag Anderson waar we nog meer heen zullen gaan. We hebben een rondje gelopen dichtbij het station, waar veel mensen op straat leven. We hebben met verschillende mensen gesproken, voor ze gebeden en ze uitgenodigd voor ons Open Huis morgenochtend. Ik stop voor het rode stoplicht, maar mijn ogen zijn meer gericht op wat er naast ons op de stoep gebeurd. Een schreeuwende vrouw die bovenop een liggende vrouw zit en een man die op een afstandje staat te schreeuwen. De vrouw liggend op de grond beweegt nauwelijks. Anderson en ik kijken elkaar aan, ‘zal ik de auto parkeren?’ vraag ik. Een paar seconden later staat Anderson al buiten en parkeer ik de auto tegen de stoeprand aan. We proberen de twee schreeuwende mensen te kalmeren, wat nog een hele klus is. Het lukt ons om de man, die de twee vrouwen niet eens kent, zover te krijgen dat hij ervan door gaat, dit geschreeuw heeft geen zin. De twee vrouwen, de één nog steeds zittend bovenop de ander. De vrouw die de ander in bedwang probeert te houden heeft over haar hele gezicht rode krassen en hier en daar bloed. Er is heel veel verwarring en het is duidelijk dat de beide dames te veel gedronken hebben. De één beweert dat de ander een geest in zich heeft en zich daarom zo gedraagt. We proberen ze te kalmeren met woorden, maar dit lijkt niet te lukken. Dan beginnen we voor de twee vrouwen hardop te bidden en van het één op het andere moment verandert de situatie compleet. Er komt rust, er komt duidelijkheid, de vrouwen luisteren naar het gebed, er verschijnen tranen op hun gezichten, ze worden zichtbaar geraakt door het gebed! De vrouwen lijken de situatie te vergeten en beginnen vragen te stellen over God en het geloof. De kracht van het gebed, dat mochten we deze avond heel bijzonder ervaren, een bemoediging voor mij en ons als team.
Wil je meer verhalen lezen in mijn nieuwsbrief? Stuur dan een email naar gerdientfc@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten