'Als ik nu kan gaan, ga ik...'

 'Als ik nu kan gaan, ga ik...' Dat waren de eerste woorden van het antwoord van deze jonge man in het gele t-shirt, toen we hem donderdagochtend vroegen of hij zijn leven echt zou veranderen en naar een afklickkliniek zou gaan. 

Dinsdagavond waren we hem al tegengekomen op straat en hadden we een hele tijd met hem gesproken. Van te voren tijdens onze gebedstijd hadden we begrepen dat God iemand op ons pad zou sturen die erg teleurgesteld zou zijn in de kerk. Iemand die die pijn achter zich zou moeten laten en dan zijn leven zou kunnen veranderen. Toen we even in gesprek waren met deze jonge man, begrepen we dat dit 'woord van wijsheid' waarschijnlijk voor hem bedoeld was. We confronteerden hem met zijn gedrag en hij besloot die avond zijn leven opnieuw aan Jezus te geven en te willen gaan voor verandering. 

We spraken met hem af dat hij de volgende dag naar de dokterspost zou gaan. Om wat basistesten te doen die ze vaak vragen bij aankomst in een afkickkliniek. Dan zou hij donderdagochtend om 8 uur bij Casa Resgate komen en zouden we kijken in welke afkickkliniek er plek zou zijn. 

Donderdagochtend 8 uur kwam hij niet opdagen, ook om 10 uur was hij er nog niet. We besloten terug te gaan naar de plek waar we dinsdagavond geweest waren. Hij was namelijk niet de enige die dinsdagavond had besloten zijn leven te veranderen, we verwachtte 5 mensen die ochtend, om te kijken voor afkickklinieken, maar niemand van die 5 was gekomen...

We kwamen aan op de plek van dinsdagavond en zagen Flavio* al snel, hij kwam naar ons toe. We vroegen hem waarom hij niet was gekomen. Of hij van gedachten was veranderd. 'Ik heb de testen niet gedaan bij de dokter, want is was gisteren ziek, ik heb bijna de hele dag hier gelegen. Ik was echt ziek.' Was zijn antwoord. 'Maar wil je nog steeds je leven echt veranderen, wil je naar een kliniek?' vroegen we hem? Hij dacht even nu. 'Ik zal eerlijk zijn' zei hij, 'als ik nu kan gaan, ga ik, maar hoe ik er morgen over denk weet ik niet.'

'Dan gaan we nu!' zei Charles (mijn collega), en daar gingen we! Diezelfde avond nog was alles geregeld en kwam hij aan op de afkickboerderij. Hij bedankte ons hartelijk voor de aandacht die we hem hadden gegeven en dat we hem hadden geholpen om in de kliniek te komen. We bidden dat hij de 9 maanden zal volmaken en dat hij zijn leven weer mag gaan leven tot eer van God. Bidt u ook mee?