''Herinner je je Marcus* nog?" Dit vroeg gisteravond één van mijn collega's aan me. Ik moest even denken, de naam kwam me meteen wel bekend voor, maar het lichtje ging niet meteen branden. We komen zoveel mensen en namen tegen. Maar toen hij begon te vertellen: ''We kwamen hem op straat tegen, hij was net op straat, net uit de gevangenis '' toen wist ik het meteen. Het was de man met de wanhoop in zijn ogen, de man die geen donaties kreeg omdat hij er niet uitzag als het type dat op straat leefde. Zo wanhopig omdat hij zijn leven wilde oppakken, maar niets had en een baan nodig had. Ik heb een blog over hem geschreven op 15 november 2019.
Mijn collega kwam hem laatst tegen. Hij heeft nu een baan als schilder, het gaat goed met hem en hij bedankte ons voor de hulp die we hem die avond en donderdagochtend gaven. Mooi dat we mochten horen dat het nu goed met hem gaat.
*Niet zijn echte naam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten