Ik mis de straat totaal niet!

Gisteren, eind van de middag, zijn we teruggekomen van 5 dagen kamp met de mensen die op straat leven. Wat was het weer een bijzonder kamp! Woensdagochtend kwamen 34 mensen die op straat leven en 5 mensen die al een tijdje in een afkickkliniek zitten, aan op de kamplokatie. 5 dagen van het zoeken naar God, diensten, sport en spel, gesprekken, vrije tijd en samen eten. Woensdag net voor het avondeten zit ik nog even met de twee vrouwen op onze slaapkamer en vertelt één van de vrouwen me het volgende:

''Ik mis de straat totaal niet. Op dit tijdstip van de dag zou ik alle straten al door zijn gegaan, zou ik al gekker zijn geweest dan Batman. En nu, nu heb ik helemaal geen behoefte aan drugs. Mijn lichaam begint helemaal niet te trillen, ik heb helemaal geen afkickverschijnselen. Ik voel daar helemaal niets van en ik voel nog minder de behoefte om te roken. Ik rookte elk moment van de dag. Een pakje sigaretten is zo weg bij mij. En dan geloven we niet in Gods zegen hé? Maar die bestaat dus echt! Ik heb één sigaret gerookt na de lunch maar normaal rook ik er 7 na de lunch, 7 of meer. En nu, nu heb ik daar helemaal geen behoefte aan. Maar weet je wat het is? Je wilt drugs gebruiken, je wilt roken, je doet al die dingen om de tijd te vervullen... en hier besteden we die tijd met spelletjes met een gevuld programma en met die heerlijke kip die nu in onze buik zit. Het is echt heel fijn hier. Niemand geloofde dat ik zou komen naar het kamp, hoe ik was de laatse tijd... De avond voor het kamp boden de mensen me van alles aan, om thinner te snuiven en drugs te gebruiken. Maar ik zei tegen mezelf als ik nu Crack ga gebruiken gaat het mij niet lukken om mee te gaan naar het kamp. Ik had er één gebruikt en toen heb ik God gevraagd om me te helpen om niet meer te gebruiken. En dat is gelukt, ik voelde niet eens dat ik moest gebruiken!'' 

De hoogtepunten van het jaar in mijn werk zijn deze kampen die we organiseren voor de mensen van de straat. 5 dagen zonder drugs en alcohol, met maximaal 3 sigaretten per dag, waarin je de mensen leert kennen, hun levensverhaal hoort. Tijdens deze dagen vertrouwen ze je meer, openen ze hun hart, kan je inspreken in hun leven en mag je samen met ze bidden. Deze vrouw waarover ik schreef woont al 24 jaar op straat. Haar moeder pleegde zelfmoord nadat ze erachter kwam dat haar dochter werd misbruikt door haar stiefvader. Deze vrouw kreeg op 11 jarige leeftijd, als kind te horen, dat haar moeder het niet zou kunnen aanzien dat de stiefvader de gevangenis in zou gaan door wat hij gedaan had en daarom pleegde haar moeder zelfmoord. Na de dood van haar moeder ging ze van weeshuis naar weeshuis, wat haar daarna op de straat deed belanden. Wat een gebrokenheid, wat een pijn in het leven van deze jonge vrouw, 37 jaar, maar een paar jaar ouder dan ikzelf ben, maar een totaal ander leven. Je voelt de pijn, je voelt het verdriet, maar je ziet ook de hoop en datgene wat God kan doen in haar leven. Deze 5 dagen heeft ze mogen ervagen wat God kan doen in haar leven, ze voelde geen behoefte naar drugs, geen behoefte naar het roken van 80 sigaretten op een dag, ze voelde de aanwezigheid van God, ze heeft de kracht van het gebed ervaren. Deze jonge vrouw heeft ervaren wat het is om dichtbij God te leven, hopelijk kan ze binnenkort echt de beslissing nemen om Jezus uit te nodigen in haar leven. Bidden jullie mee voor deze jonge vrouw?

Uiteindelijk hebben 8 personen de beslissing genomen om naar een afkickkliniek te gaan, zij willen hun leven voor God leven en verder gaan zonder drugs en alcohol. Bidden jullie ook voor deze mensen?

In oktober zullen we weer zo'n kamp van 5 dagen organiseren. Mocht u of jij hier onderdeel van willen zijn, laat het me dan weten!